และถ้าเป็นเช่นนั้นอย่างไร?

เพื่อตอบคำถามเหล่านี้ Luby และ Barch ซึ่งเป็นศาสตราจารย์ด้านรังสีวิทยาด้วย? และ Gregory B. Couch ศาสตราจารย์ด้านจิตเวชในคณะแพทยศาสตร์ และเพื่อนร่วมงานได้รวบรวมข้อมูลเป็นเวลา 17 ปีจากครอบครัวที่ตกลงเข้าร่วม รวมทั้งเด็กก่อนวัยเรียน 216 คนที่ติดตามวัยผู้ใหญ่ตอนต้น ในระหว่างการศึกษา ผู้เข้าร่วมอายุน้อยได้รับการถ่ายภาพสมองเพื่อช่วยหยอกล้อความสัมพันธ์ระหว่างสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมของเด็กก่อนวัยเรียน และให้ข้อมูลเกี่ยวกับผลลัพธ์ต่างๆ เช่น ความรู้ความเข้าใจ สังคม และจิตเวช ในวัยผู้ใหญ่ตอนต้น

ผลลัพธ์ถูกตีพิมพ์ในวันที่ 14 กรกฎาคมในวารสารBiological Psychiatry: Cognitive Neuroscience and Neuroimaging

"อย่างแรกและสำคัญที่สุด: ใช่" Barch กล่าว "ความยากจนในช่วงต้นที่น่าเศร้ายังคงทำนายผลลัพธ์ที่แย่ลงในทุกโดเมนเหล่านี้" นั่นถือเป็นจริงแม้ว่าสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมของเด็กจะเปลี่ยนไปก่อนวัยผู้ใหญ่

ความเสี่ยงสำหรับผลลัพธ์เหล่านี้ การวิจัยพบว่าเป็นสื่อกลางผ่านการพัฒนาสมอง

"เราคิดว่าความยากจนและทุกๆ อย่างที่เกี่ยวข้อง" เช่น ความเครียด โภชนาการที่ไม่เพียงพอ การเข้าถึงบริการสุขภาพน้อยลง "ส่งผลต่อการพัฒนาสมอง" เธอพูด. "ถ้าเราสามารถป้องกันความยากจนได้ เราก็สามารถหลีกเลี่ยงผลลัพธ์ด้านลบเหล่านี้ได้"

สำหรับการศึกษานี้ นักวิจัยได้คัดเลือกผู้ดูแลหลักและเด็กอายุ 3 ถึง 5 ขวบ พวกเขาใช้แบบสอบถามคัดเลือกเฉพาะเพื่อให้แน่ใจว่ามีเด็กที่มีอาการซึมเศร้าเพิ่มขึ้น ภายหลังจะช่วยให้นักวิจัยสามารถแยกผลกระทบของความยากจนออกจากความผิดปกติทางจิตที่มีอยู่ได้

เด็กๆ ได้รับการสัมภาษณ์ทุกปี และเมื่อพวกเขาอายุอย่างน้อย 16 ปี นักวิจัยได้ทดสอบพวกเขาสำหรับการทำงานของความรู้ความเข้าใจ ความผิดปกติทางจิตเวช พฤติกรรมที่มีความเสี่ยงสูง หน้าที่การศึกษา และหน้าที่ทางสังคม ในช่วง 17 ปีที่ผ่านมา ผู้เข้าร่วมยังได้รับการสแกนสมอง 5 ครั้งเพื่อวัดปริมาณของสมองในระดับท้องถิ่นและระดับโลก ทำให้นักวิจัยมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าการพัฒนาสมองเป็นปัจจัยไกล่เกลี่ยหรือไม่ ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงของสมองในแบบที่ความยากจน "ได้รับ เข้า" ใครบางคน?

หลังจากควบคุมตัวแปรต่างๆ เช่น โรคจิตเภทก่อนวัยเรียนและเหตุการณ์สำคัญในชีวิตตลอดหลายปีที่ผ่านมา นักวิจัยสามารถแสดงสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมในเด็กก่อนวัยเรียนที่สัมพันธ์กับหน้าที่การรับรู้ พฤติกรรมที่มีความเสี่ยงสูง หน้าที่ทางสังคม และหน้าที่การศึกษา 13 ปีขึ้นไปหลังจากเด็กนั้น เข้าร่วมการศึกษา

ผลการสแกนสมองแสดงให้เห็นเครื่องหมายทางกายภาพของความยากจน

เด็กที่อาศัยอยู่ต่ำกว่าระดับความยากจนในขณะที่เด็กก่อนวัยเรียนมีสมองส่วน subcortical ในปริมาณที่น้อยกว่า เช่น ฮิปโปแคมปัส หางพูตาเมน และฐานดอก “แต่พวกเขายังเติบโตน้อยลงในภูมิภาคเหล่านี้เมื่อเวลาผ่านไป” Barch กล่าว "ดังนั้นพวกมันจึงเริ่มเล็กลงและไม่เติบโตมากนัก"

บริเวณใต้เยื่อหุ้มสมองไม่ใช่เป้าหมายการวิจัยหลักเพราะไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่ทางปัญญาหรืออารมณ์ที่เฉพาะเจาะจง ข้อมูลต้องเดินทางผ่านเพื่อไปยังส่วนต่างๆ ของสมองที่เกี่ยวข้องกับการทำงานที่มีลำดับสูงกว่า

Barch กล่าว "ตัวอย่างเช่น ฐานดอกมักจะไม่ได้รับความรักมากมายในวรรณคดี" Barch กล่าว "แต่มันเป็นโครงสร้างการถ่ายทอดที่สำคัญมากที่ช่วยประสานงานการถ่ายโอนข้อมูลจากก้านสมองไปยังบริเวณเยื่อหุ้มสมองชั้นสูง

"บริเวณสมองเหล่านี้เป็นเหมือนจุดอ้างอิงที่สำคัญบนทางหลวงของสมอง" Barch กล่าว และมีความอ่อนไหวเป็นพิเศษต่อปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม เช่น มลพิษหรือภาวะโภชนาการที่ไม่ดี ปัจจัยที่มีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบต่อผู้ที่อาศัยอยู่ในความยากจน

เพื่อความชัดเจน ข้อมูลนี้ไม่ได้วาดภาพที่กำหนดขึ้นเอง “เด็กจำนวนมากมีผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมแม้จะเติบโตมาในความยากจนก็ตาม” บาร์ชกล่าว บ่อยครั้งเนื่องจากพวกเขาได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติมและแหล่งข้อมูลเพิ่มเติม เธอกำลังทดสอบทฤษฎีนี้ในงานวิจัยที่กำลังจะมีขึ้น โดยเธอและเพื่อนร่วมงานจะติดตามผลกระทบของเครดิตภาษีเด็กที่มีต่อพัฒนาการของเด็ก

“การเติบโตขึ้นมาในความยากจนทำให้ผู้คนยากขึ้น แต่ก็สามารถป้องกันได้” Barch กล่าว "นั่นเป็นข่าวดี: เราสามารถทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้"

ในแง่หนึ่ง เด็กๆ ซึ่งตอนนี้เป็นผู้ใหญ่แล้ว ได้ช่วยกันค้นหาคำตอบโดยการมีส่วนร่วม ปีแล้วปีเล่า พวกเขาปรากฏตัวขึ้นในช่วงวัยรุ่น ช่วงวัยรุ่น และแม้กระทั่งเมื่อบางคนกลายเป็นพ่อแม่ที่อายุน้อยของพวกเขาเอง “มันน่าทึ่งมาก” Barch กล่าว "พวกเขามีส่วนสนับสนุนอย่างมากในด้านวิทยาศาสตร์"