ดาวอังคารเคยหลอมเหลวจนหมด

เรารู้ว่าโลกประกอบด้วยเปลือกหอย: เปลือกบาง ๆ ของแสง หินแข็งล้อมรอบเสื้อคลุมหนาของหินหนืดหนาหนัก ซึ่งจะห่อหุ้มแกนที่ประกอบด้วยเหล็กและนิกเกิลเป็นส่วนใหญ่ ดาวเคราะห์ภาคพื้นดิน รวมทั้งดาวอังคาร ได้รับการสันนิษฐานว่ามีโครงสร้างคล้ายคลึงกัน Amir Khan นักวิทยาศาสตร์จากสถาบันธรณีฟิสิกส์ที่ ETH Zurich และกล่าวว่า "ตอนนี้ข้อมูลแผ่นดินไหวได้ยืนยันว่าดาวอังคารน่าจะหลอมละลายอย่างสมบูรณ์ก่อนที่จะแบ่งออกเป็นเปลือกโลก เสื้อคลุม และแกนกลางที่เราเห็นในปัจจุบัน แต่สิ่งเหล่านี้แตกต่างจากของโลก" ที่สถาบันฟิสิกส์แห่งมหาวิทยาลัยซูริก ร่วมกับเพื่อนร่วมงาน ETH Simon Stähler เขาได้วิเคราะห์ข้อมูลจากภารกิจ InSight ของ NASA ซึ่ง ETH Zurich เข้าร่วมภายใต้การนำของ Professor Domenico Giardini

ไม่มีการแปรสัณฐานของแผ่นเปลือกโลกบนดาวอังคาร

คณะผู้วิจัยได้ค้นพบว่าเปลือกโลกดาวอังคารที่อยู่ใต้พื้นที่ลงจอดของยานสำรวจใกล้เส้นศูนย์สูตรของดาวอังคารนั้นมีความหนาระหว่าง 15 ถึง 47 กิโลเมตร เปลือกบางดังกล่าวต้องมีสัดส่วนของธาตุกัมมันตภาพรังสีที่ค่อนข้างสูง ซึ่งทำให้เกิดคำถามถึงรูปแบบก่อนหน้าขององค์ประกอบทางเคมีของเปลือกโลกทั้งหมด

ใต้เปลือกโลกมีเสื้อคลุมที่มีชั้นธรณีภาคของหินที่แข็งกว่าซึ่งลึกลงไป 400-600 กิโลเมตร ซึ่งลึกกว่าโลกสองเท่า อาจเป็นเพราะว่าตอนนี้บนดาวอังคารมีแผ่นทวีปเพียงแผ่นเดียว ตรงกันข้ามกับโลกที่มีแผ่นเคลื่อนที่ขนาดใหญ่เจ็ดแผ่น "เปลือกโลกหนาเข้ากันได้ดีกับแบบจำลองของดาวอังคารในฐานะ "ดาวเคราะห์จานเดียว"" ข่านสรุป

การวัดยังแสดงให้เห็นว่าเสื้อคลุมของดาวอังคารมีความคล้ายคลึงกันทางแร่กับชั้นบนของโลก "ในแง่นั้น เสื้อคลุมดาวอังคารเป็นเวอร์ชันที่เรียบง่ายกว่าของเสื้อคลุมของโลก" แต่แผ่นดินไหววิทยายังเผยให้เห็นความแตกต่างในองค์ประกอบทางเคมี ตัวอย่างเช่น เสื้อคลุมดาวอังคารมีธาตุเหล็กมากกว่าธาตุเหล็กของโลก อย่างไรก็ตาม ทฤษฎีเกี่ยวกับความซับซ้อนของการแบ่งชั้นของเสื้อคลุมดาวอังคารก็ขึ้นอยู่กับขนาดของแกนกลางที่อยู่เบื้องล่างด้วย และในที่นี้ นักวิจัยก็ได้ข้อสรุปใหม่เช่นกัน

แกนกลางเป็นของเหลวและมีขนาดใหญ่กว่าที่คาดไว้

แกนกลางของดาวอังคารมีรัศมีประมาณ 1,840 กิโลเมตร ทำให้มีขนาดใหญ่กว่าที่เคยสันนิษฐานไว้เมื่อ 15 ปีก่อนถึง 200 กิโลเมตร เมื่อวางแผนภารกิจ InSight ขณะนี้นักวิจัยสามารถคำนวณขนาดของแกนกลางใหม่โดยใช้คลื่นไหวสะเทือน "เมื่อพิจารณารัศมีของแกนแล้ว เราก็สามารถคำนวณความหนาแน่นของมันได้แล้ว" Stähler กล่าว

"ถ้ารัศมีแกนกลางมีขนาดใหญ่ ความหนาแน่นของแกนกลางจะต้องค่อนข้างต่ำ" เขาอธิบายว่า "นั่นหมายความว่าแกนกลางต้องมีองค์ประกอบที่เบากว่าในสัดส่วนที่มาก นอกเหนือจากเหล็กและนิกเกิล" เหล่านี้รวมถึงกำมะถัน ออกซิเจน คาร์บอน และไฮโดรเจน และเป็นสัดส่วนที่ใหญ่เกินคาด นักวิจัยสรุปว่าองค์ประกอบของดาวเคราะห์ทั้งดวงยังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างถ่องแท้ อย่างไรก็ตาม การสืบสวนในปัจจุบันยืนยันว่าแกนกลางเป็นของเหลว ตามที่ต้องสงสัย แม้ว่าดาวอังคารจะไม่มีสนามแม่เหล็กแล้วก็ตาม

บรรลุเป้าหมายด้วยรูปคลื่นต่างๆ

นักวิจัยได้ผลลัพธ์ใหม่จากการวิเคราะห์คลื่นไหวสะเทือนต่างๆ ที่เกิดจากมาร์สเควก Giardini กล่าวว่า "เราสามารถเห็นคลื่นต่างๆ ในข้อมูล InSight ได้แล้ว เราจึงรู้ว่าศูนย์กลางแผ่นดินไหวเหล่านี้อยู่ห่างจากจุดลงจอดบนดาวอังคารมากเพียงใด" เพื่อให้สามารถพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับโครงสร้างภายในของดาวเคราะห์ได้นั้นจำเป็นต้องมีคลื่นไหวสะเทือนที่สะท้อนที่หรือใต้พื้นผิวหรือที่แกนกลาง เป็นครั้งแรกที่นักวิจัยประสบความสำเร็จในการสังเกตและวิเคราะห์คลื่นดังกล่าวบนดาวอังคาร

"ภารกิจ InSight เป็นโอกาสพิเศษในการเก็บข้อมูลนี้" Giardini กล่าว กระแสข้อมูลจะสิ้นสุดลงในปีที่เซลล์แสงอาทิตย์ของ Lander ไม่สามารถผลิตพลังงานได้เพียงพออีกต่อไป "แต่เรายังวิเคราะห์ข้อมูลทั้งหมดไม่เสร็จ -- ดาวอังคารยังคงนำเสนอความลึกลับต่างๆ ให้กับเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่สังเกตได้ว่ามันก่อตัวขึ้นพร้อม ๆ กันและมาจากวัสดุเดียวกันกับโลกของเราหรือไม่" สิ่งสำคัญอย่างยิ่งคือต้องเข้าใจว่าการเปลี่ยนแปลงภายในของดาวอังคารทำให้สูญเสียสนามแม่เหล็กที่แอคทีฟและน้ำผิวดินทั้งหมดได้อย่างไร "สิ่งนี้จะทำให้เรามีความคิดว่ากระบวนการเหล่านี้อาจเกิดขึ้นบนโลกของเราหรือไม่และอย่างไร" Giardini อธิบาย "นั่นเป็นเหตุผลที่เราอยู่บนดาวอังคารเพื่อศึกษากายวิภาคของมัน"